سلام خسته نباشید.
من و همسرم الان یکساله که ازدواج کردیم. من قبلاً یه عقد ناموفق داشتم اما ایشون مجرد بودن. حدود سه سال هم از من کوچکتر هستند. کار ثابت و درآمد ثابتی نداره. رفتار و اخلاقش توی خونه با من خوبه . اما وقتی سر موضوعی عصبی میشه دیگه واقعاً به اوج میرسه. من هم یکم حساسیت دارم روی رفتاراش . یه موقع هایی بهش ایرادهایی میگیرم که حتی اگرم ایرادم به جا و منطقی باشه ، ولی بازم از کوره درمیره و انقدر عصبی می شه و خودشو میزنه که من قبول کنم اشتباه کردم. انگار که بهیچ وجه نمیخواد اشتباهشو بپذیره. تنها ایرادش همینه. به شدت عصبی و وابسته به خانواده اش هست. و به شدت دنبال حرف و بهانه می گرده. تا وقتی که من بهانه ای دستش ندم اخلاقش فوق العاده است. اما اگر کوچکترین ناملایمتی پیش بیاد و چیزی از من ببینه که خوشایندش نباشه ، انقدر عصبی و زیاد جبهه میگیره و دعوا می کنه و روزها قهر میکنه. در صورتی که من اصلاً طاقت قهر ندارم. با هیچکس . همیشه دوست دارم مشکلاتمو با حرف زدن حل کنم.
خیلی همدیگه رو دوست داشتیم و داریم اما احساس می کنم از این دعوا ها و کنتاکت ها ، زندگیمون خیلی سرد شده. چون توی هر دعوایی اسم جدایی میاره. لطفاً کمکم کنید که هم حساسیت خودم رو بتونم کم کنم و هم اینکه با ایشون چه رفتاری داشته باشم که زندگیم انقدر عصبی و پر تلاطم نباشه.
واقعاً ممنون از زحماتتون.